Zelfzorg

Al plannen aan het maken waar naar toe te gaan op vakantie dit jaar? Ik betrap mezelf steeds vaker op de behoefte om op reis te gaan. En dan het liefst ver weg. Dan realiseer ik me weer dat ik me moet beperken tot reis bewegingen in Nederland. Dat is op zich helemaal goed.Ondertussen heb ik een reis naar een waddeneiland gepland, maar ik blijf nog steeds hardnekkig dromen. Dromen over duiken in tropische zeeën, wandelen over bergtoppen in de eeuwige sneeuw, slenteren door geurende oosterse steden, mediteren in afgelegen woestijngebieden en ja de lijst is oneindig als ik eenmaal begin.

Ik heb jarenlang niet zo’n drang gehad om te reizen dus genoeg reden om me af te vragen waar mijn aan verslaving neigende reisdrang vandaan komt.

Reisleidster

Jaren geleden werkte ik als reisleidster in Midden Amerika. De toeristen die ik rondleidde kwamen om cultuur en natuur te ervaren, mooie momenten vast te leggen, anders te eten en om plezier te hebben. Het uiteindelijke doel was natuurlijk ontspannen, uitrusten en even helemaal weg zijn van de dagelijkse drukte en sleur. Misschien is er ook wel die gedachte dat het gras groener is aan de andere kant van de heuvel, de oceaan, in dit geval. De overgang van hectische lange werkdagen naar de reis en de voorbereiding ervan, had natuurlijk al de nodige stress veroorzaakt. Veel mensen kwamen moe op het vliegveld aan en de vermoeidheid duurde bij sommigen wel een week. De meeste mensen moesten nog even wennen aan het andere klimaat. Aan hotelkamers waar de elektriciteit zomaar uitviel tijdens een mousson regen of waar je s’ochtends heel vroeg moest douchen om nog wat warm water te hebben. Allerlei veranderingen die nou niet gelijk rust gaven. Eerder irritatie.

Veel mensen vergeten dat ze op vakantie iets meenemen waar niet aan te ontkomen valt; zichzelf. Wat gebeurt er vaak als je vermoeid of gespannen op reis gaat en je eindelijk ‘mag’ relaxen en genieten? Je lijkt nog vermoeider en chagrijniger te worden. Zeker als de reis niet aan je verwachtingen voldoet. Het laatste waar je zin in heb is je aan te passen aan je omgeving.

Na een aantal dagen reizen met hier en daar wat gemopper over het eten (ik wist niet dat ik hamster besteld had; dat eet ik echt niet), de hotelkamers (de plafondventilator maakt herrie) of andere reisgenoten (we moeten ook altijd op Jan wachten), zag je een omslag in de stemming van de groep. Het leek erop dat de reizigers hun ‘eigen aardigheden’ wat konden ‘loslaten’ en gezamenlijk konden genieten van de jungle landschappen, de piramides en de bevolking waarbij ze op bezoek waren.

Aan het einde van de 4 weken durende reis zette ik de reisgenoten voldaan en ontspannen op het vliegtuig terug naar huis. Mijn taak zat er weer op. Ik wist dat een aantal van hen na een maand weer in dezelfde sleur en spanning zouden zitten, verlangend naar de volgende vlucht.

Al mijn ervaringen als reisbegeleider gaven me nog steeds geen antwoord op de vraag waar mijn eigen reisverlangen vandaan kwam. Ik voelde me echt niet gestresst. Mijn leven was het afgelopen jaar alles behalve een sleur geweest.

Levensenergie

De strenge vorst in februari bracht het antwoord; dankzij de sneeuw en het ijs waande ik me op vakantie in eigen land. Heerlijk buiten met de zon op het gezicht over de ijsvlakten schaatsen. Drie dagen lang ouderwets genieten; er was geen Corona, geen mondkapjes, geen restricties. Het schaatsen met mijn dochter en man maakte me bijna euforisch; ik genoot er minstens zo van als van mijn duik avontuur op Jamaica jaren geleden. Ik voelde een enorme energie boost, een levensvreugde en een gevoel van vrijheid dat ik lang niet had gevoeld. Ik was er zelf verbaast over. Ik kon genieten van puur zijn. Niks anders was nodig.

Ik realiseerde me dat wat mij -en mijn toeristen jaren geleden- overkwam, niet alleen ontspanning en mezelf loslaten was. Het was een gevoel van terugvinden van mezelf en daarmee mijn levensenergie en gevoel van vrijheid.

Jouw reis

Als je voor het eerst gaat mediteren merk je vaak onrust in je hoofd, pijntjes in je lichaam, stemmingen als irritatie en weerstand. Net als wanneer je aan het begin staat van die vakantie. Je geeft voor het eerst ruimte aan jezelf op een manier zoals je nooit eerder hebt gedaan en je observeert wat er met je gebeurt. Er gebeurt iets heel anders dan je had verwacht of gehoopt waarschijnlijk; in plaats van rust is er vooral onrust en weerstand. Alsof je een reis maakt zonder dat je het verloop ervan onder controle hebt. Maar naarmate je de tijd neemt en blijft zitten met jezelf komt er langzamerhand een boeiend landschap tevoorschijn. Jouw innerlijke landschap van kabbelende beekjes, woeste zeeën, donkere bossen en steden met een wirwar van straatjes van herinneringen. Ga je mee op reis? Boek dan nu mijn workshop ‘Leven vanuit verbinding’. De belofte? Dichter bij jezelf komen; jouw levensenergie, jouw visie, jouw kracht.

Meld je hier aan voor het eerste deel van de workshop ‘ Leven vanuit verbinding’; ‘Uit de Stress in Contact’. Meer informatie? Neem dan gerust contact op met je reisleidster en coach Karin Kroontje; tel.0613520663 of mail karin@destroming.nu.

We mogen we weer reizen!

Ik zat gemiddeld 2 uur per dag achter een computer te werken. Dat was een jaar geleden, nog net voordat het Covid virus toesloeg. Sindsdien werk ik thuis en is het aantal uren achter het scherm verdubbeld of misschien zelfs drie keer zoveel geworden. Voor mijn sociale activiteiten bel ik vaak via video calls (dan zie je ook nog eens iemand) en dan is er nog het digitale boodschappen doen. Aan het einde van de dag nog even ontspannen voor de beeldbuis, niet te lang natuurlijk, maar een Netflix serie van een uur is toch snel gedaan. Buiten is het te koud om te sporten dus dan toch maar een uurtje workout voor het scherm doen. Dat is 10 uur op een dag die je doorbrengt in de digitale samenleving. Herken je dat?

Of heb je de neiging om die ingrijpende verandering met een korreltje zout te nemen. Op zich is er niet zoveel veranderd sinds een jaar toch? We werken wat meer thuis en voornamelijk digitaal maar verder gaat het gezinsleven z’n normale gang, al is het wel wat hectischer dan voorheen met de kinderen thuis. Vorige zomer konden we toch even op vakantie en met een beetje geluk zijn er aankomende zomer weer wat ‘gele’ landen op de reiskaart. De avondklok heeft niet zoveel impact want we waren ’s avonds om 9 uur toch meestal al thuis.

Maar klopt die gedachtengang wel? Is er weinig voor je veranderd? Of hebben we de veranderingen als onvermijdelijk geaccepteerd en vergeten we geleidelijk hoe het voor Corona was. En merken we pas wat we gemist hebben als we naar buiten lopen de zon in of zoals afgelopen week elkaar weer konden ontmoeten op het ijs en in de sneeuw.. bijna als vanouds. Alleen we lijken zoveel meer te genieten van die uitjes.

We hongeren naar contact met anderen, fysiek en mentaal, net als een jaar geleden. Door de 1,5 meter samenleving vinden veel van onze (werk) contacten digitaal plaats. We missen bewust of onbewust het menselijk contact. Menselijk contact wat in ons sociaal zenuwstelsel een gevoel van veiligheid, vertrouwen en ontspanning teweeg brengt.

We zitten als mens tegelijkertijd zo in elkaar, dat we om te overleven ons aanpassen aan onvermijdelijke omstandigheden. Voor zover we niet overtuigd zijn van deze onvermijdelijkheid dan helpen emoties als angst en hoop ons om toch maar deze quarantaine vol te houden. Lichamelijke reacties als vechten, vluchten of bevriezen van angst nemen juist toe in deze tijd. We vertellen immers aan ons lichaam dat we in een overleving- stand zitten. Afhankelijk van het gedrag dat jij aangeleerd hebt om je te helpen overleven, zul jij op een bepaalde manier reageren in deze crisis.

Wat doet zo’n situatie met je? Of je het nou merkt of niet je lichaam gaat automatisch een of twee standjes gespannener staan. De energie die je lichaam dan aanmaakt is adrenaline en teveel adrenaline voor een langere periode creërt overspanning of stress. Door de digitale informatie overload zitten we bovendien gevoelsmatig meer in ons hoofd dan in ons lichaam. Het is moeilijker dan voorheen je lichaam te voelen en dus ook moeilijker om te ontspannen.

Zelfzorg betekent dan dat we ons lichaam en ons hoofd weer gerust gaan stellen. Weer uit die overlevingsstand gaan halen. Met dat we in de ontspanning komen, creert ons lichaam weer voedende energie en verhoogt onze natuurlijke weerstand.Er zijn veel manieren om weer in de ontspanning te komen.

Een van de eerste stappen die we in de workshop van de Stroming doen is gaan ‘zitten’. Letterlijk landen in je lichaam en observeren wat er gebeurt. Dit doe je niet alleen; je wordt gespiegeld door een meditatie maatje of coach die jou zonder waarde oordeel laat zien wat er gebeurt. De volgende stap? Lees meer in m’n volgende blog.

Klaar voor een corona reset? Meld je aan voor de workshop “Uit de Stress In Contact” Aanmeldformulier

Meer informatie ? Workshop leven vanuit verbinding