Corona reset

Ik zat gemiddeld 2 uur per dag achter een computer te werken. Dat was een jaar geleden, nog net voordat het Covid virus toesloeg. Sindsdien werk ik thuis en is het aantal uren achter het scherm verdubbeld of misschien zelfs drie keer zoveel geworden. Voor mijn sociale activiteiten bel ik vaak via video calls (dan zie je ook nog eens iemand) en dan is er nog het digitale boodschappen doen. Aan het einde van de dag nog even ontspannen voor de beeldbuis, niet te lang natuurlijk, maar een Netflix serie van een uur is toch snel gedaan. Buiten is het te koud om te sporten dus dan toch maar een uurtje workout voor het scherm doen. Dat is 10 uur op een dag die je doorbrengt in de digitale samenleving. Herken je dat?

Of heb je de neiging om die ingrijpende verandering met een korreltje zout te nemen. Op zich is er niet zoveel veranderd sinds een jaar toch? We werken wat meer thuis en voornamelijk digitaal maar verder gaat het gezinsleven z’n normale gang, al is het wel wat hectischer dan voorheen met de kinderen thuis. Vorige zomer konden we toch even op vakantie en met een beetje geluk zijn er aankomende zomer weer wat ‘gele’ landen op de reiskaart. De avondklok heeft niet zoveel impact want we waren ’s avonds om 9 uur toch meestal al thuis.

Maar klopt die gedachtengang wel? Is er weinig voor je veranderd? Of hebben we de veranderingen als onvermijdelijk geaccepteerd en vergeten we geleidelijk hoe het voor Corona was. En merken we pas wat we gemist hebben als we naar buiten lopen de zon in of zoals afgelopen week elkaar weer konden ontmoeten op het ijs en in de sneeuw.. bijna als vanouds. Alleen we lijken zoveel meer te genieten van die uitjes.

We hongeren naar contact met anderen, fysiek en mentaal, net als een jaar geleden. Door de 1,5 meter samenleving vinden veel van onze (werk) contacten digitaal plaats. We missen bewust of onbewust het menselijk contact. Menselijk contact wat in ons sociaal zenuwstelsel een gevoel van veiligheid, vertrouwen en ontspanning teweeg brengt.

We zitten als mens tegelijkertijd zo in elkaar, dat we om te overleven ons aanpassen aan onvermijdelijke omstandigheden. Voor zover we niet overtuigd zijn van deze onvermijdelijkheid dan helpen emoties als angst en hoop ons om toch maar deze quarantaine vol te houden. Lichamelijke reacties als vechten, vluchten of bevriezen van angst nemen juist toe in deze tijd. We vertellen immers aan ons lichaam dat we in een overleving- stand zitten. Afhankelijk van het gedrag dat jij aangeleerd hebt om je te helpen overleven, zul jij op een bepaalde manier reageren in deze crisis.

Wat doet zo’n situatie met je? Of je het nou merkt of niet je lichaam gaat automatisch een of twee standjes gespannener staan. De energie die je lichaam dan aanmaakt is adrenaline en teveel adrenaline voor een langere periode creërt overspanning of stress. Door de digitale informatie overload zitten we bovendien gevoelsmatig meer in ons hoofd dan in ons lichaam. Het is moeilijker dan voorheen je lichaam te voelen en dus ook moeilijker om te ontspannen.

Zelfzorg betekent dan dat we ons lichaam en ons hoofd weer gerust gaan stellen. Weer uit die overlevingsstand gaan halen. Met dat we in de ontspanning komen, creert ons lichaam weer voedende energie en verhoogt onze natuurlijke weerstand.Er zijn veel manieren om weer in de ontspanning te komen.

Een van de eerste stappen die we in de workshop van de Stroming doen is gaan ‘zitten’. Letterlijk landen in je lichaam en observeren wat er gebeurt. Dit doe je niet alleen; je wordt gespiegeld door een meditatie maatje of coach die jou zonder waarde oordeel laat zien wat er gebeurt. De volgende stap? Lees meer in m’n volgende blog.

Klaar voor een corona reset? Meld je aan voor de workshop “Uit de Stress In Contact” Aanmeldformulier

Meer informatie ? Workshop leven vanuit verbinding